Οικοεγκλήματα και οικοκτονίες

Στον μακρινό Ειρηνικό ωκεανό, λίγο πιο πάνω από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, υπάρχει μια συστάδα νησιών που συγκροτούν δεκατέσσερα κράτη.

Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα Φίτζι, Τούβαλου, Βανουάτου κ.ά.

Αυτό που παράγουν είναι μια παραδεισένια ομορφιά, σχεδόν σε ένα παρθένο περιβάλλον και με εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα στο μηδέν.

Οι κάτοικοι είναι πράοι και ευγενικοί. Οσοι έχουν καταφέρει να πάνε εκεί, συχνά εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής, γυρίζουν ενθουσιασμένοι.

Αυτά που γράφω είναι σαν να μιλάει κάποιος τουριστικός πράκτορας. Εγώ θα σας έλεγα να μην πάτε.

Είναι τα νησιά που κινδυνεύουν να τα καταπιεί η θάλασσα και είναι η πιο απειλούμενη περιοχή του πλανήτη από την καταστροφή του περιβάλλοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Πολλά παραθαλάσσια χωριά έχουν εγκαταλειφθεί και οι κάτοικοί τους έχουν μετακομίσει στην ενδοχώρα.

Εκαναν απειλητικά την εμφάνισή τους αρρώστιες που σχετίζονται με την αλλαγή του κλίματος, όπως τύφος, δάγκειος πυρετός, λεπτοσπείρωση και ακατάσχετες διάρροιες.

Στο Φίτζι πέρυσι είχαν καταγραφεί 20.000 άνθρωποι που είχαν μολυνθεί από τον δάγκειο. Μας έχουν πει πως η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ανθρωπογενής. Δηλαδή όλοι φταίμε. Είναι έτσι;

Ας δούμε μερικά στοιχεία. Το 63% των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα προέρχονται από ενενήντα εταιρείες. Οι πιο ρυπογόνες χώρες είναι η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Ινδία, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Κορέα και το Ιράν.

Αυτές εκπέμπουν 75% του διοξειδίου του άνθρακα. Και όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου καλύπτουν το υπόλοιπο 25%.

Αρα εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι ανθρωπογενής αλλά καπιταλιστικογενής.

Στα τέλη του Νοέμβρη, ο ΟΗΕ διοργανώνει την 21η Συνδιάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη, στο Παρίσι. Θα συμμετάσχουν 196 χώρες.

Ανάμεσά τους και η παγκόσμια ηγεσία (Μπαράκ Ομπάμα, Ξι Ζινπίνγκ κ.λπ.). Δηλαδή οι χώρες που μολύνουν περισσότερο τον πλανήτη έχουν κληθεί για να σώσουν τον πλανήτη ή για να συνεχίσουν την καταστροφή του;

Ολες οι προηγούμενες συνδιασκέψεις δεν απέδωσαν και πολλά πράγματα. Παρά τις έγκυρες αναλύσεις διαφόρων οργανισμών, που προειδοποιούν πως μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς Κελσίου θα ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας και όλες οι παραθαλάσσιες περιοχές θα καταστραφούν.

Αν το θερμόμετρο ανέβει κατά τέσσερις βαθμούς Κελσίου, θα έχουμε βιβλικές καταστροφές και μεγάλες πόλεις που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα θα εξαφανιστούν. Ανάμεσά τους και η Νέα Υόρκη.

Αν τώρα η θερμοκρασία συνεχίσει την ανοδική της πορεία και προστεθούν ακόμη έξι βαθμοί, τότε θα έχουμε το τέλος του πολιτισμού.

Αλλά τα συμφέροντα του καπιταλισμού δεν είναι ίδια με αυτά των ανθρώπων.

Οι πετρελαϊκοί γίγαντες, όπως η Σέβρον, έχουν μολύνει το περιβάλλον δέκα φορές παραπάνω από ό,τι όλη η υποσαχάρια Αφρική. Η Γκαζπρόμ από μόνη της εκπέμπει ρύπους που ισοδυναμούν με αυτούς ολόκληρης της Αφρικής.

Και η Σαούντι Αράμκο εκπέμπει όσο όλα τα κράτη της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα έχουμε 22 εκατομμύρια πρόσφυγες, θύματα της κλιματικής καταστροφής.

Και ο ΟΗΕ υπολογίζει πως το 2050 οι πρόσφυγες θα φτάσουν τα 250 εκατομμύρια. Αλλά αυτά δεν μετράνε.

Και αν εξαφανιστούν τα νησιά του Ειρηνικού, δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Και ας μην ξεχνάμε το φιάσκο της Συνδιάσκεψης της Κοπεγχάγης που κατέληξε στο μηδέν.

Εταιρείες πλουτίζουν καταστρέφοντας το περιβάλλον. Και αυτό είναι ένα έγκλημα που δεν τιμωρείται.

Αν τα πράγματα συνεχιστούν με αυτόν τον ρυθμό και η Συνδιάσκεψη του Παρισιού καταλήξει και αυτή στο τίποτα, πιθανό είναι οι καταστροφές να έρθουν νωρίτερα απ’ ό,τι προβλέπεται.

Οι παγκόσμιες ελίτ, πολιτικές και οικονομικές, ταυτίζονται. Αν αλλάξουν, είναι σαν να υιοθετούν το αίτημα της ανατροπής του καπιταλισμού.

Εντούτοις, οι πιέσεις που δέχονται οι ελίτ είναι ισχυρές, κυρίως από προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας με επιρροή στην κοινή γνώμη. Αλλά αυτό δεν αρκεί.

Τα οικολογικά κινήματα αυτήν τη στιγμή βρίσκονται σε ύφεση και στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτα, αν και οι Σκουριές ήταν μια καλή αρχή για μια άλλη προσέγγιση της οικολογίας.

Ωστόσο, ο τελικός λόγος δεν ειπώθηκε ακόμα. Πρέπει να καταλάβουμε πως, μετά τα αποικιοκρατικά εγκλήματα, τους ολοκληρωτισμούς, τα εγκλήματα πολέμου και τα ολοκαυτώματα, έχουμε μια νέα απειλή κατά του πλανήτη και της ανθρώπινης ζωής, που ήδη έχει αρχίσει το μακάβριο έργο της: την οικοκτονία.

Και αν δεν δράσουμε σήμερα, τότε ίσως να μην έχουμε αύριο.