Τα δίκτυα πολιτών που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποιημένη αγορά έχουν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες (όπως, το παγκόσμιο κίνημα δικαιοσύνης, ή τα κινήματα Occupy / «αγανακτισμένων»).
Η ιδεολογία της «ανάπτυξης» έχει διαβρώσει το πολιτικό
Ο όρος «αποανάπτυξη» υιοθετήθηκε ρητά ως μια «λέξη βόμβα» για την εκ νέου πολιτικοποίηση του περιβαλλοντισμού και ως πρόκληση στη συναίνεση γύρω από τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Η «ανάπτυξη» είναι οικολογικά μη βιώσιμη και φθάνει στο τέλος της
Ενώ η ανάπτυξη πέραν ενός ορισμένου ορίου δεν συνδέεται με κοινωνικά ή περιβαλλοντικά οφέλη, γίνεται επίσης όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί με την πάροδο του χρόνου.
Ο στόχος της πληρότητας-επάρκειας παραμένει μια ιδέα που πρέπει να μπορεί να υλοποιηθεί πρακτικά σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις κοινωνίες, σε όλο τον πλανήτη, για να είναι δίκαιη.
Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ ατομικής και προσωπικής ευθύνης τον καιρό της πανδημίας
Στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό των τελευταίων χρόνων του νεοφιλελευθερισμού όμως, και η υγεία των πληθυσμών, ανατέθηκε στην πανταχού παρούσα «αγορά».
