αποανάπτυξη

Η «βιώσιμη ανάπτυξη» -μια έννοια αντιφατική καθεαυτήν στις σημερινές συνθήκες κατάρρευσης των οικοσυστημάτων και της κλιματικής αλλαγής-έχει κάποια ουσία μόνο αν συνδεθεί με την έννοια της ανθεκτικότητας.

Το κίνημα της απο-ανάπτυξης πιστεύει ότι η παραγωγή λιγότερων προϊόντων είναι ο δρόμος προς τα εμπρός και πραγματικά, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.

Αυτό είναι και το σκεπτικό πίσω από το πρόταγμα της «Αποανάπτυξης»: αλλαγή καταναλωτικής συνείδησης για μείωση της υπερκατανάλωσης ενέργειας.

Οι κυρίαρχες σήμερα οικονομικές-πολιτικές ελίτ στηρίζονται στην ουτοπία ότι το «μαγικό ραβδί» της αγοράς και η εξελισσόμενη επιστήμη-τεχνολογία θα μας λύσουν τα προβλήματα και στον αγροδιατροφικό τομέα...

Ποια κατεύθυνση θα μπορούσε να διαμορφωθεί για τον ελληνικό αγροδιατροφικό τομέα στην μετα-Κόβιτ εποχή; Πιο συγκεκριμένα σήμερα, όταν «σκεπτόμενοι...

Τα δίκτυα πολιτών που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποιημένη αγορά έχουν πολλαπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες (όπως, το παγκόσμιο κίνημα δικαιοσύνης, ή τα κινήματα Occupy / «αγανακτισμένων»).

 Συνδημία αντί Πανδημία Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες είχαν χρησιμοποιήσει τον όρο Παγκόσμια Συνδημία (Global Syndemic), για να...

Η αποανάπτυξη, ακόμη και με τη στενή έννοια της μείωσης της κλίμακας της υλικής οικονομίας, είναι απίθανο να είναι συμβατή με τον καπιταλισμό.

Ο όρος «αποανάπτυξη» υιοθετήθηκε ρητά ως μια «λέξη βόμβα» για την εκ νέου πολιτικοποίηση του περιβαλλοντισμού και ως πρόκληση στη συναίνεση γύρω από τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Ενώ η ανάπτυξη πέραν ενός ορισμένου ορίου δεν συνδέεται με κοινωνικά ή περιβαλλοντικά οφέλη, γίνεται επίσης όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί με την πάροδο του χρόνου.

Ο στόχος της πληρότητας-επάρκειας παραμένει μια ιδέα που πρέπει να μπορεί να υλοποιηθεί πρακτικά σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις κοινωνίες, σε όλο τον πλανήτη, για να είναι δίκαιη.

Στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό των τελευταίων χρόνων του νεοφιλελευθερισμού όμως, και η υγεία των πληθυσμών, ανατέθηκε στην πανταχού παρούσα «αγορά».