19 του Σεπτέμβρη το βράδυ σας τηλεφώνησα –Να πάνε όλα καλά αύριο, είπα. –Ευχαριστώ απάντησες. –Είσαι έτοιμος ρώτησα; –Οχι δεν είμαι, απάντησες. Την σκεφτόμουν την απάντησή σου όλο το βράδυ. Την άλλη μέρα, όταν...
Στο φιλελεύθερο μοντέλο, η ευημερία ενός ατόμου ή μιας κοινότητας γίνεται αντιληπτό ως κτήση μιας κάποιας ποσότητας εμπορευμάτων που έχουν αξία μόνο στον βαθμό που συμμετέχουν, έστω και εν δυνάμει, στην...
Κάθε Οκτώβρη η μνήμη μου παρασύρεται από τους ήχους της μουσικής του Θωμά Μπακαλάκου. Να δω τον κάμπο από ψηλά, από τον υψαύχενα Ολυμπο, της Θεσσαλίας τα χωριά. Τα χωριά της δυτικής Θεσσαλίας, τα...
Με κοινό νου, απλή λογική, χωρίς ηθικές παραμέτρους και άλλα σχετικά: δεν μπαίνουνε στην ίδια ζυγαριά, δεν χωράνε στο ίδιο σακί, η κλοπή ενός αυτοκινήτου και η ζωή ενός ανθρώπου.
Το μυστικό είναι η νεότητα, σε τραβά η φασαρία και η πρόκληση. Μετράς διαρκώς τα όρια των άλλων. Δεν σκέφτεσαι ότι κινδυνεύεις από κάτι, ότι ίσως χτυπήσεις ή αρρωστήσεις και θα τους χρειαστείς ή ότι ο άλλος...
Το να επιλέγεις τον Τσέχοφ (από τον Ντοστογιέφσκι), τον Καμί (από τον Σαρτρ), τον Βιζυηνό (από τον Παπαδιαμάντη) δεν καταγράφει μόνο μια αναγνωστική κλίση.
Περπατούσε και τραγουδούσε, τραγουδούσε δυνατά: «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;» Αντηχούσε στους άδειους δρόμους της πόλης, ώρα πολύ πρωινή, θα ’ταν δε θα ’ταν πέντε.
Τους «τριάντα και κάτι» ούτε μεγάλους μας λες, μα ούτε και μικρούς. Προσωπικά, αν με ρωτούσαν στα είκοσι πέντε, μου φαινόταν πάρα πολύ μακρινή αυτή η ηλικία, ενώ η εφηβεία φάνταζε λες και ήταν χθες.
Πανδημία COVID-19: Διακυβεύεται η ανθρώπινη φύση μας
Η πανδημία είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να δυσκολεύονται να συμμορφωθούν με τους κοινωνικούς κανόνες, αναπτύσσοντας παράλληλα χαμηλή αυτοεκτίμηση, στρες, εχθρότητα.
Στην εργασία ο άνθρωπος εκδηλώνει την ικανότητα και την εμπειρία του, μετατρέπει το περιβάλλον του από αμέτοχο σε οικείο, καθορίζοντας σημαντικές κοινωνικές σχέσεις με τους όμοιούς του.
