Γερμανία με ιταλική συνταγή

Η Γερμανία δάμασε τον κακό της δαίμονα. Για πρώτη φορά κατάφερε να αποκλείσει την Ιταλία σε νοκ άουτ παιχνίδι σε μεγάλη διοργάνωση, ύστερα από τις αποτυχίες στα Μουντιάλ 1970, 1982, 2006 και στο Euro 2012. Για να το πετύχει, χρειάστηκαν τρεις ώρες στο χορτάρι και η διαδικασία με τα περισσότερα πέναλτι (18) στην ιστορία του θεσμού. Χρειάστηκε η ικανότητα του Μάνουελ Νόιερ, αλλά κυρίως η τακτική προσέγγιση του Γιόαχιμ Λεβ.

«Αμέσως μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν πια ξεκάθαρο ότι έπρεπε να διευρύνουμε τις τακτικές μας δυνατότητες και να μην παίζουμε με τον ίδιο τρόπο συνέχεια, γιατί θα γινόμασταν πολύ προβλέψιμοι» δήλωσε μετά την προχθεσινή πρόκριση ο Γερμανός ομοσπονδιακός τεχνικός.

Και αυτή ήταν η δικαιολογία πίσω από την εμφάνιση της «Νατσιοναλμάνσαφτ» με σύστημα 3-5-2 απέναντι στην Ιταλία. Χούμελς, Μπόατενγκ και Χέβεντες ήταν τα τρία στόπερ και οι Χέκτορ και Κίμιχ ανέλαβαν όλη την πλευρά, αριστερά και δεξιά αντίστοιχα:

«Είχαμε μιλήσει για τρεις στην άμυνα. Ηταν ανάγκη να αλλάξουμε λίγο την ομάδα. Η Ιταλία είναι διαφορετική ομάδα από τη Σλοβακία. Αγωνίζονται με δύο κεντρικούς επιθετικούς και δύο εξτρέμ, που ανεβαίνουν πολύ ψηλά. Είναι πολύ επικίνδυνο να παραταχθείς απέναντί τους με κλασική τετράδα στην άμυνα. Οσο και αν γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά τους, αποδίδουν τόσο καλά με αυτό το σύστημα, που είναι πάντα επικίνδυνοι. Οταν απέκλεισαν την Ισπανία, το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου ήταν να εφαρμόσουμε το 3-5-2».

Είναι η αλήθεια ότι τόσα χρόνια που βρίσκεται ο Λεβ στο τιμόνι της Γερμανίας, δεν του έχουν αποδοθεί ιδιαίτερα εύσημα για τις επιτυχίες της.

Για παράδειγμα, έμεινε σε δεύτερο πλάνο στον θρίαμβο του Παγκοσμίου Κυπέλλου προ διετίας, όταν όλοι έγραφαν διθυράμβους για τον Νόιερ, τον Μίλερ και τον Λαμ... Ομως η τωρινή εκδοχή των «πάντσερ» που βλέπουμε στη Γαλλία έχει τη σφραγίδα του.

Στα πρώτα δύο παιχνίδια (εναντίον Ουκρανίας και Πολωνίας) ήταν εμφανής η επιφυλακτικότητα του ομοσπονδιακού τεχνικού. Είχε χάσει στο φιλικό από τη Σλοβακία, είχε στερηθεί την τελευταία στιγμή τον Μάρκο Ρόις από τραυματισμό...

Υπήρχαν πολλά ερωτήματα για τη συνοχή της ομάδας και δεν ήθελε εκπλήξεις. Τα κατάφερε. Στο τρίτο ματς του Euro 2016, με αντίπαλους τους Βορειοϊρλανδούς, αλλά και σε αυτό με τους Σλοβάκους, ήταν επίσης φανερή η δουλειά που είχε κάνει στις προπονήσεις και η ετοιμότητα των παικτών του να αντιμετωπίζουν πολυπρόσωπες άμυνες.

Επίσης ξεχωρίζουν η προσαρμοστικότητα του Λεβ και η ενεργοποίηση του πλάνου Β όταν το Α δεν αποδίδει. Για παράδειγμα, ξεκίνησε τη διοργάνωση με «ψευτοεννιάρι» τον Γκέτσε και δεξί μπακ τον Χέβεντες, και πλέον εμπιστεύεται ολόκληρη τη δεξιά γραμμή στον Κίμιχ που έχει καλύτερες σέντρες από τον αρχηγό της Σάλκε, ενώ στην κορυφή της επίθεσης μπήκε ο κλασικός σέντερ φορ Μάριο Γκόμες, που είχε αλλάξει μέχρι τώρα τις ισορροπίες με το έξυπνο παιχνίδι του, έχοντας την πλάτη στο τέρμα.

Και οι προκλήσεις συνεχίζονται. Για τον ημιτελικό, θα πρέπει να προσαρμόσει την τακτική του στις απουσίες των Σάμι Κεντίρα, Γκόμες (τραυματίες) και Ματς Χούμελς (τιμωρημένος).

Το ερώτημα είναι αν, αναζητώντας λύσεις για τα προβλήματα αυτά, θα επιχειρήσει να ικανοποιήσει και τους (πολλούς) οπαδούς της Γερμανίας που παραπονιούνται για το στιλ «χαμαιλέοντα» και προτιμούν τα «πάντσερ» να παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Πιο κάθετο, πιο θεαματικό και όχι έρμαιο της τακτικής, όπως στον προημιτελικό με την Ιταλία. Φαίνεται πως το μακιαβελικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι υπερβολικά ιταλικό για τα γούστα τους...